Naam: Sijo Smit (53)
Plaats: Katlijk
Bedrijf: 90 melkkoeien, 45 stuks jongvee, 50 ha pachtgrond bij huis en 9 ha eigendomsland op afstand, zet al ruim zes jaar lang een deel van de melkprijs vast
‘De enorme prijsval van de melkprijs in 2016 herinner ik mij nog als de dag van gisteren. Aan het begin van dat jaar stond er op de rekening-courant meer dan € 80.000 en aan het eind stond ik in het rood. Dat zette mij flink aan het denken. Toen de MTC een jaar of acht geleden met een nieuw concept kwam om de melkprijs af te dekken, heb ik mij daarin verdiept. Daarna ben ik vol overtuiging hierbij ingestapt; eerst voor 120.000 kilo per jaar en daarna een paar jaar voor 200.000 kilo melkvolume. Het is voor veel mensen een lastig instrument om te begrijpen, maar eigenlijk doe je niets anders dan je melkprijs indekken voor het geval deze onderuit gaat. De eerste vier jaar van mijn deelname leverde dat zelfs een leuk plusje op, maar in 2022 ging de melkprijs juist steil omhoog. Daar was het toenmalige MTC-model niet op berekend, waardoor er plotseling een enorme bedrag aan toekomstig melkgeld moest worden voorgefinancierd. Dat kostte mij bakken geld en al mijn eerdere winst verdampte.’
‘Om die winst is het mij echter nooit te doen geweest. Dat kan leuk meegenomen zijn, maar ik wil vooral de bodem in de melkprijs beter afdekken. Een situatie zoals in 2016 wilde ik niet weer meemaken, ook omdat ons bedrijf dat niet trekt. 25 jaar geleden kwam ik hier op deze locatie vanaf de Veluwe. Hier kon ik op een groter bedrijf verder, maar wel met volledige pacht. Vooral dat we ook de gebouwen pachten, voelde voor mij steeds meer als een molensteen die om je nek hangt. Je boert namelijk niets vooruit. Na een lang overlegtraject met de verpachter konden we zo’n zeven jaar geleden wel de gebouwen overnemen. Toen kochten we ook 9 hectare maisland in Drenthe erbij, omdat de damherten hier bij huis al jaren maisteelt onmogelijk maken. Deze investeringen resulteerden echter wel in een veel hogere financiering waardoor ik graag extra zekerheid in wilde bouwen.’
‘Vanaf nu werkt het model van vastzetten van de melkprijs anders. Grootste verschil is dat ik het zelf moet regelen, waar er voorheen een groepje specialisten dat verzorgde. Deze verandering is wennen en de eerste harde les heb ik al geleerd. Ik wilde deze zomer de melkprijs vastzetten voor het eerste deel van 2026 voor omgerekend bijna 55 cent per kilo melk. Echter het volume was overschreven toen ik er aan toe kwam en zo viste ik achter het net. Daarna zakte de prijs die geboden werd tot circa 48 cent. Dat is mij te laag en daarom laat ik die optie voorbijgaan. Voor het laatste deel van 2026 kan de melkprijs ingedekt worden voor meer dan 50 cent per kilo. Daar maak ik waarschijnlijk wel gebruik van.’
‘Mensen die stellen dat je bij de huidige hoge melkprijs de prijs toch niet moet indekken, begrijpen mijn beweegredenen niet. Ik vind het natuurlijk fijn om een goede plus te draaien met het melkveebedrijf, maar minstens zo belangrijk is dat ik niet in al te grote problemen kom als de melkprijs sterk daalt. Door deze af te dekken, houd je voor een deel van het volume altijd nog een goede prijs. Het is dus eigenlijk een soort van verzekeringspremie. Iemand die zoveel buffer heeft dat hij een eventuele vrije val van de melkprijs makkelijk kan dragen, zou ik het daarom ook niet snel aanraden. Maar in mijn situatie als pachter heb ik zekerheid nodig. En buffers inbouwen voelt dan beter.’
Dit artikel verscheen ook in magazine Agrarische Schouw dat vanaf 16-9-25 in een printeditie in Noord-Nederland onder melkveehouders is verspreid.
