Even los van de oorzaak, die is ernstig genoeg, ga je stiekem toch een beetje hopen dat de regering besluit tot een jaarlijks terugkerende intelligente lockdown. Al was het maar om ons bij de les te houden. De totaal overspannen wereld is bijna volledig tot stilstand gekomen en het is een zegen. Nogmaals, de trieste humanitaire en soms schrijnende economische gevolgen, laat ik even volledig buiten dit verhaal. Want die zijn absoluut ernstig.
Deze column gaat over de bezinning, de echt belangrijke dingen in ons korte bestaan. Is dat om in de allerhoogste versnelling zoveel mogelijk geld te verdienen, luxe te vergaren, langs elkaar heen te jagen naar de zoveelste sociale verplichting en elkaar de ogen uit te steken met financiële rijkdom en ijdeltuiterij? Of draait het leven om andere dingen, diepere waarden, de waarden waar het uiteindelijk echt om gaat?
Ik ga hier niet de dominee uit hangen. Toch betrapte ik mezelf de afgelopen weken herhaaldelijk op het gevoel dat twee versnellingen terugschakelen echt heerlijk is, pratend vanuit de luxe dat ik nog gewoon werk en inkomen heb. Nu alle sociale avond- en weekendactiviteiten zijn weggevallen, is er ineens een zee van tijdruimte. In de plattelandsgemeenschap waar ik woon, tref ik deze dagen alleen maar blije mensen. Iedereen lijkt twee versnellingen teruggeschakeld te zijn. ‘Ik mag het eigenlijk niet hardop zeggen, maar dit mag van mij nog wel even duren’, vertrouwen sommigen me toe. En ik snap dat gevoel volledig.
Het noodgedwongen thuiswerken werd van last een lust. Er is eindelijk tijd om samen met de kinderen te ontdekken waar ze nu precies mee bezig zijn op school. Tijd om te praten met elkaar, tijd om die ene grap te maken waar je anders net niet aan toe komt. Tijd om te luisteren naar elkaar, om samen een keer weg te zinken in eindeloze tijd, tijd voor creativiteit. In de gejaagde wereld heet dat al snel jezelf vervelen of lui zijn. In de wereld van de corona lockdown zou ik het willen bestempelen als ‘eindelijk weer leven en voelen’.
De lucht boven Nederland is schoner dan ooit. Mensen proberen – over het algemeen met respect voor de social distancing – te genieten van het mooie weer, het landschap, de weidevogels die je eindelijk weer volop hoort. Er is tijd voor elkaar, tijd voor een sociaal praatje op gepaste afstand, tijd voor luisteren naar elkaar. O Nederland, wat ben je mooi ineens. Ik hoop van ganser harte dat het virus zo snel mogelijk verdwijnt. Dat ouderen uit hun isolement worden verlost en dat de BV Nederland snel weer volop gaat draaien. Maar ik hoop ook dat we iets doen met de lessen van de lockdown.
